شاید عشق باشد شاید عادت

توضیحات

مجموعه داستان خواندنی «شاید عشق باشد شاید عادت» شامل سیزده داستان کوتاه است با عنوان‌های «شاید عشق باشد شاید عادت»، «احترام»، «من ستاره‌ام، جایم زمین نیست»، «امانت»، «انفجار»، «تولد یک مرد»، «چراغ خانه»، «جوانه‌های بهاری»، «شکلات‌های سنگی»، «شما اول بفرمایید»، «قطار می‌رود»، «کاسکو» و «من هم برای خودم کسی شده‌ام». عنوان کتاب از اولین داستان کوتاه برداشته شده است.
این مجموعه داستان از دغدغه‌های زنان جامعه امروز می‌گوید، زن‌هایی که در نقش مادر هستند یا همسر و خواهر. همه‌شان دنیای اطراف را خوب می‌بینند، خوب تحلیل می‌کنند و می‌خواهند پای در راه درست بگذارند. می‌خواهند فداکاری کنند و کسی را به زحمت نیندازند. شخصیت‌های اصلی همه داستان‌ها زنان هستند و فراز و نشیب‌های زندگی آن‌ها روایت شده است. در داستان اول، «شاید عشق باشد شاید عادت»، خانم مقدم برای تأمین معاش بچه‌هایش، بچه‌هایی که چند سالی است یتیم شده‌اند، در قسمت بازرسی زندان قزل کار می‌کند و همکاری به نام خانم رسولی دارد. در روز یکشنبه‌ای که متعلق به ملاقاتی‌های جرائم مربوط به اعتیاد است، با دختر جوانی مواجه می‌شوند که همسرش به‌تازگی به زندان افتاده است.
دختر بی‌قرار و آشفته است. پیرزنی به دختر جوان توصیه می‌کند عمرش را برای مردی که معتاد است و به زندان افتاده است حرام نکند. آن روز می‌گذرد و این دو همکار قسمت بازرسی، لقب دختر عاشق را به آن دختر جوان می‌دهند و رفت‌وآمدش را زیر نظر می‌گیرند. آشفتگی دختر به مروز زمان کم و کمتر می‌شود و همین‌طور ملاقات‌هایش تا روزی که دیگر آمدنش بوی ملاقات آمدن معمول را ندارد. در داستان «امانت»، زنی می‌خواهد پسر یک‌ماهه‌اش را علی‌رغم میل باطنی‌اش در حرم حضرت معصومه(س) بگذارد و برود. داستان «انفجار» از سختی‌های زندگی همسر جانبازی می‌گوید که در عملیات کربلای4 موج انفجار بر او اثر گذاشته است و واکنش‌‌های متفاوت فرزندان، پدر را اندوهگین می‌کند. روایت امروز این زن به همراه روایت از عملیات کربلای4 به خواننده می‌فهماند با اینکه جنگ تمام شده است، خانواده‌های جانبازها هم‌چنان با جنگ زندگی می‌کنند.
«شاید عشق باشد شاید عادت» نوشته مرضیه نفری است که از سوی انتشارات سوره مهر در 110 صفحه و با شمارگان هزار و 250 نسخه به چاپ رسیده است. مرضیه نفری از اهالی فرهنگ و ادبیات متولد خرداد سال ۵۹ در شهر قم است. به گفته خودش، نویسندگی را دوست دارد و ‌گاهی داستان می‌نویسد. خانم نفری مدتی نیز نویسندگی برنامه‌های رادیویی را بر عهده داشته‌ و به تدریس داستان‌نویسی در دانشگاه، حوزه هنری، فرهنگ‌سراها و کتابخانه‌ها پرداخته است. هم‌چنین چند دوره در کتابخانه‌های مختلف قم مدیر کتابخانه بوده است و در کارنامه خود چاپ آثار داستانی از جمله «شاید عشق باشد شاید عادت»، «شب‌های بی‌ستاره» «جامانده از پسر» و همین طور کسب بیش از ده‌ها رتبه ملی و استانی را در داستان‌نویسی دارد.