زنگ عبور

«درگاه این خانه بوسیدنی است» از روزهای جوانی این مادر حکایت می‌کند. روزهایی که به داغ جگرگوشه‌هایش گذشت و خم به ابرو نیاورد. روزهایی که کنار بچه‌هایش بود و به سرعت برق و باد گذشتند. روزهای ۱۳ سالگی‌اش که از زنجان به نازی‌آباد تهران آمد و این شهر و خانه به نظرش غریب‌ترین جای دنیا بود.