کتاب «ازدحام بوسه» اثر نرگس مقصودی برپایه نخستین تجربه وی از سفر پیاده روی اربعین حسینی است. سفری که در سال‌های اخیر با وجود همه‌گیر شدنش در میان بخشی وسیعی از جامعه ایران، به دلیل تنوع در انجام و اتفاقات پیش روی آن از جذابیت زیادی برای روایت برخوردار بوده است.

«ازدحام بوسه» با وجود در اختیار داشتن راوی زن، در دام سانتی مانتالیسم روایت زنانه نیفتاده است. این اثر یک روایت حس‌برانگیز و جالب از این رویداد را روایت کرده است. کتاب از شرح چگونگی حرکت در این مسیر برای راوی شروع می شود. از آنچه او طلبیده شدن عنوان کرده است و در ادامه شرحی است پرتعلیق از آنچه بر او برای جمع کردن اسباب و آلات سفر رفته است و فراهم کردن مقدمات مالی و غیر مالی آن.

نگاه مقصودی در کتاب و برای شرح سفرش نگاهی داستانی است. گویی شرح روایی اتفاقاتی که بر او رفته و سعی کرده به آن نمک و نگاه داستانی بیاندازد و برای مخاطب روایتی جذاب تر از یک گزارش صرف از آنچه دیده است بر جای بگذارد.

توجه به نکات معنوی سفر یکی‌دیگر از ویژگی‌های این اثر برشمرده  شده است. سفر مقصودی از یک نیت و طلب در مشهد آغاز شده و با مستجاب شدن دعا و راهی شدنش ادامه پیدا می‌کند و گویی در روایت کتاب تداوم یافته و منتشر می‌شود.

این کتاب در ۱۵۶ صفحه در سال ۱۳۹۸ توسط انتشارات نیستان روانه بازار شده است.

در بخشی از کتاب آمده است:

اینکه چقدر طالب و تشنه پیاده­‌روی کربلا بودم باید بگویم؛ صفر از بیست. خداوکیلی من همیشه از این سفر برائت مثبت می­‌جستم. به‌نظرم سخت و طاقت‌فرسا بود و سختی­‌هایش شیرینی زیارت و شوق یافتن حقیقت را کم­رنگ می­‌کرد و از همه مهم­‌تر اِلمان­‌هایی مانند نظافت اعم از دست­شویی و حمام پا روی خط قرمزهای من می­‌گذاشت و موانع فکری بیشتری را می­‌ساخت.