به قلم محبوبه پارساییان

طلوع ستاره‌ای درخشان در آسمان امامت، دهم رجب سال ۱۹۵ قمری را به یادماندنی کرد. در این روز مبارک، مدینه منوّره شاهد ولادت امام جواد (علیه‌السلام)، میوه دل ثامن الحجج (علیه‌السلام)، بود. وجودی که بر شاخسار امامت شکوفا شد و نوری تازه به آسمان ولایت بخشید.
پدر بزرگوار ایشان، حضرت امام رضا (علیه‌السلام)، و مادر گرامی‌شان، بانوی پاک‌دامن و بافضیلت به نام «سبیکه» بودند که امام رضا (علیه‌السلام) او را با احترام و مهر «خیزران» می‌نامیدند. حضرت همیشه با تعابیر زیبایی چون «بانوی بافضیلت» و «پاک‌دامن» از ایشان یاد می‌کردند و این نشان از جایگاه والا و ارجمند این بانوی بزرگوار دارد.
حکیمه خاتون، دختر امام موسی کاظم (علیه‌السلام) و خواهر گرامی امام رضا (علیه‌السلام)، لحظه‌ی پرافتخار و مبارک تولد امام جواد (علیه‌السلام) را چنین بازگو می‌کند:زمانی که موعد ولادت حضرت جواد فرا رسید، امام رضا (علیه‌السلام) مرا همراه مادر گرامی حضرت، خیزران و یک قابله در اتاقی قرار دادند و در را بستند. شبی تاریک و آرام بود که ناگاه چراغ خاموش شد و اتاق در سکوت و تاریکی فرو رفت. دل‌هایمان آکنده از نگرانی و انتظار بود، اما در همان ظلمت، درد زایمان وجود نازنین خیزران را فرا گرفت.
ناگهان با تولد نوزاد ، نوری الهی از وجود مقدسش ساطع شد و همه‌جا را روشن کرد؛ گویی ستاره‌ای بسیار درخشان در دل شب طلوع کرده بود. حکیمه با شوقی وصف‌ناپذیر به خیزران گفت: «این روشنایی الهی، تو را از نور چراغ بی‌نیاز کرد.» آن نوزاد آسمانی به محض تولد، نشست و هاله‌ای از نور، وجودش را در بر گرفت.
هنگام صبح، امام رضا (علیه‌السلام) با چهره‌ای لبریز از روشنایی و مهربانی وارد شدند. ایشان میوه‌ی دلشان را در آغوش گرفتند، بوسیدند و در گهواره‌ای قرار دادند. سپس به حکیمه فرمودند: «همواره مراقب این نور آسمانی باش.»
حکیمه ادامه می‌دهد: سه روز از تولد امام جواد (علیه‌السلام) گذشته بود که آن مولود مبارک، چشمانش را به سوی آسمان گشود و با زبانی فصیح و رسا گفت:«أشهد أن لا إله إلاّ اللّه، وحده لا شریک له، و أنّ محمّدا عبده و رسوله.»شنیدن این کلمات از نوزادی تازه متولد شده، حیرت و شگفتی مرا فرا گرفت. بی‌درنگ نزد امام رضا (علیه‌السلام) رفتم و آنچه را دیده بودم، بازگو کردم. امام با تبسمی ملکوتی فرمودند: «ای حکیمه، این تنها آغاز است. شگفتی‌های بیشتری در انتظار توست، چرا که این نوزاد، تجلی نور الهی و مظهر جلال خداوند است.»