جاده‌ها از معنا تهی می‌شوند، وقتی آرمان یکی باشد. فاصله‌ها بوی جدایی نمی‌دهند، وقتی دل‌ها به یک مقصد بیاندیشند. همه جای ایران، سرای ما می‌شود، وقتی مامنی باشد که تک‌تک ما را همراه بخواهد.

در روزهای دریافت آثار سومین سوگواره عاشورایی داستان ده، وقتی از گوشه گوشه‌ی این مساحت عشق، ردیفِ کلمه‌ها می‌رسید، عطر همان یک‌دلی بیشتر از همیشه در جانمان می‌دوید.

از ساحل‌نشینان خزر و خلیج تا کویر‌نشینان صبور، از مجاوران امام رئوف تا کوهستان‌نشینان آذربایجان و اردبیل، از همسایگان سعدی و حافظ تا هم‌اقلیم‌های پیر خمین، از دلاوران خوزستان تا نام آوران همشهری ابن‌سینا، از سایه‌نشینان حرم بانوی کرامت تا شجاع‌مردمان چهارمحال و کهکیلویه، از راست‌قامتان زاینده‌رود تا پایتخت‌نشینان دامنه دماوند، از رنجان و گلستان و قزوین و ایلام، همه و همه آمده بودند.

هزار شکر که نهال شش ساله باشگاه ادبی بانوی فرهنگ که به زودی، هفت ساله خواهد شد در گوشه گوشه‌ی میهنمان، ریشه دوانده و قلم‌های هم‌آرمان، اما دور و جدا افتاده از هم را کنار یکدیگر نشانده.

ما به وعده “ید الله مع الجماعه” مولای کلام ایمان داریم و برای این باور شریف، همچنان شانه به شانه‌ی هم خواهیم ایستاد.

✍🏻 مولود توکلی